Halbuki meleklerin kıblesi Adem (a.s) idi. İhlas olmayınca tevbede nasip olmadı. Adem (a.s)'da ilim, amel ve ihlas bulunduğu için tevbe nasip oldu. "Zalemna enfüsena" dedi affoldu. Şeytan ise "ene hayrun minhu" dedi sapıklıkta kaldı.
Adem (a.s) cennetten çıkarılınca bütün mahlukat ona ağladılar lakin altın ve gümüş madenleri ağlamadılar. Sebebi sorulunca Adem (a.s) Yaratanımız Allah'a isyan etti biz rabbimize isyan edene muhabbet etmeyiz dediler. Bunun üzerine Cenab-ı hak ; Siz bana kıymet verdiniz , bende sizi kıyamete kadar kıymetli kılacağım . Bütün eşyanın kıymeti sizinle takdir edilecektir . Buyurdu .
Allah (c.c) Musa (a.s)'ma şöyle buyurdu: Cehennemi yaratmamdaki sebep cimri olduğumdan değildir dostlarımla düşmanlarımı bir araya toplamak bir evde bulundurmak istemediğimdendir.
En makbul ibadet, Allah'ın sevdiğini sevmek, sevmediğini sevmemektir.
Kalbinde iman olan hiçbir kimse Allah ve peygamber düşmanlarını asla sevmezler velevki en yakın akrabaları olsun .
Bu hususta bir şair: (düşmanımı seversin sonrada seni sevdiğimi zannedersin sende asla akıl yoktur) der.
Şeytanın rahmetten kovulmasında ki sebeb; kibir, haset ve yalan olmuştur. Bir kimsede ne kadar kibir , haset ve yalan varsa o derece ilahi rahmetten mahrum kalmış olur .
İnsan ve cinlerden, şeytanın taraftarları en çok mübarek gün ve gecelerde müslümanlara musallat olup günahla meşgul etmek isterler.
Rabbim ,bize sevdiklerini sevdirsin , yerdiklerini yerdirsin , ins ve cin şeytanlarının şerrinden korusun.AMİN...