LGS ya da YKS sınavına hazırlanan bir çocuğunuz var ise bu süreci nasıl yöneteceksiniz. Bu yıl neler yapmalısınız ya da ne yapmamalısınız.

 

Sevgili anneler bir önceki yazımda da bahsettiğim gibi öncelikle sınavın yalnızca çocuğun sınavı olduğunu kabul ederek başlamalısınız. Bu yüzden bu sürece tüm aileyi dahil etmemelisiniz. Ne demek istiyorum. Evde ikinci bir çocuk var ise abin ablan sınava girecek bu yüzden stresli ,anlayışlı ol, o bu yıl sınava girecek özel ders alacak bu yüzden bazı ihtiyaçlarını karşılayamayabiliriz, bu yıl sınava girecek ders çalışıyor televizyonun sesini kıs, ayyy bu yıl misafir kabul edemem vb gibi gibi cümlelerden mümkün mertebe uzak durmalıyız. Çünkü bir sınavın yükünü tüm aileye yüklememek gerekir. Bu aile içinde gerginlikler, öfkeye sebep olur. Babam derdi ki evladı evlada kırdırma. Bu  yıl içerisin de evinize misafir de gelsin sizde gidin. Günlük rutiniz den fedakârlık yapmayın. Evde hayat her zaman ki gibi devam etsin. Bu hiç önemsemek değil. Sadece sınava giren çocuğa bu normal bir durum. Bu yıl sen biraz daha gayret edeceksin, ama hayat memat meselesi değil mesajı da verir. Ev içinde kaygının ve sınava yüklenen anlamın orta düzeyde olması çocuğu da rahatlatır. 

 

Peki ne yapacağız, ilk yapmanız gereken bu sınav  okuduğunu anlama, anladığını yorumlama sınavı.  Bu yüzden Anlayarak  Hızlı Okuma Kursu başlayabilirsiniz.. Neden gerekli olduğunu Allah nasip ederse bir sonraki yazımda yazacağım. İkinci olarak çocuğumuza bu süreci sizin de bütçeniz dahilinde nasıl yönetmek istediğini sormalıyız. Ne yapmak istiyor. Hedefi ne ? Hangi okula gitmek ve bunun için yüzde kaçlık dilime girmeli. Kendince eksiklikleri nelerdir bunları nasıl kapatmayı düşünüyor ?  Dershane, koçluk hizmeti, okul kursu , özel hoca, internet videoları…. Bu seçenekler siz ,eşiniz ve çocuğunuz üçünüzün bulunduğu bir ortamda değerlendirilmeli. Sevgili veliler bütçenizi aşan sizi zorlayan diğer çocuklarınızın ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanacağınız bir seçeneği kabul etmeyin. Çocuğunuz ne kadar isterse istesin. Çünkü bu hem sizin hem diğer çocukların hem de sınava hazırlanan çocuk için ekstra stres demek. Burada kendinize ve çocuğunuza dürüst davranın. Kendi ihtiyaçlarınızdan vazgeçebilirsiniz ancak diğer çocukların ihtiyaçları da eşit oranda karşılanmalı. Bunu bir örnek ile açıklamak istiyorum. Üniversitede çok yakın bir arkadaşım vardı. Babanın üç çocuğu ve en büyüğü benim arkadaşımdı. Çocuklar üç yaş ara ile dünyaya gelmişti. Baba asgari ücret ile çalışan anne bakıcılık yapan biriydi ve büyük şehirde ayakta durmaya çalışıyorlardı. Aile büyük kızı dershaneye göndermiş özel hoca tutmuş, sonra üniversite döneminde akademik kariyer yapmak için onu dil kursları , yine özel hocalar ile desteklemişti. Çocuğun üniversite masrafları da cabası. Diğer iki kıza doğal olarak bir türlü sıra gelmedi. Çocuklar ablalarının iyi bir akademik kariyeri olması için ki oldu kendi hayatlarından kendi hayallerinden vazgeçmişlerdi. Çünkü anne ve babanın üç çocuğa aynı yatırımı yapma gücü yoktu. Çocuklar küçük yaşta ablaları için fedakârlık yapmayı öğrendiler. Ve diğer iki kız sadece liseyi bitirebildi. Lise sonrası işe girip hayata atıldılar ve aileye ekonomik anlamda destek oldular. Yıllar sonra konuştuğumuz da üniversiteyi kazansaydık bile babam masraflarımızı karşılayamazdı, dediler. Çocuklar öğreniyorlar. Çocuklara çoğu zaman bir şey söylemenize gerek yok , onlar ev içi atmosferden almaları gereken dersi alıyorlar. Aile için kendi hayallerinden vazgeçebiliyorlar. Bu örnek çok spesifik bir örnek değil. Bu örnek öğretmenlik hayatımda birçok kez karşılaştığım bir örnek. Eğer bütçeniz tüm çocuklarınıza adil davranmanızı engelleyecek ise kendinizi ekstra masrafa itmeyin. Çocuğunuz kendi hayalleri için mücadele etmek zorunda. Sizin aile olarak onun hayallerini gerçekleştirme yolunda bazen sadece manevi destek vermeniz gerekebilir. Bir çocuk herkesten fedakârlık bekleyemez. Bunu o yapmalı, uykusundan, gezmesinden, sosyal hayatından, telefonu ile geçireceği zamandan vb o feda etmeli. Siz ailecek değil. Bu onun yolculuğu ve bu yolculukta önüne çıkan her engeli birilerinin kaldırmasını beklememeli.  Şu an çocuklarımızın girdiği sınavlar üstün zeka gerektiren sınavlar değil. Dershaneye mi gitmek istiyor, çok çalışıp burs kazanabilir. Evet özel ders almak çocuk için önemli. Birebir eğitim, kendi hızında öğrenme, kendi seviyesinde ders anlatım. Ancak bunu bütçeniz karşılamıyorsa bu yola girmemelisiniz. Çocuk daha fazla çalışmalı. Hayallerimiz çocuklarımız gibidir. Ve o kendi çocuğunu büyütmeyi bilmeli. Yetişkin olmak birazda budur. Sorumluluk sahibi insan olmak önce kendi hayatına sahip çıkmakla başlar. 8. Sınıf öğrencisi hayatının sorumluluğunu almak için gerekli donanıma sahip olacak yaşta. Biz bir çocuğa ne kadar erken sorumluk verirsek o ,o kadar güçlü ve ayakları yere basan bir yetişkin olur bu hayatta. Sürekli koltuk değneği aramaz yaşamında. Bir sorun olduğunda etrafına bakıp kim yardım edecek yerine kendi içine dönüp ben bu durumda ne yapabilirim sorusunu sorar ve çözümü içinde arar. Bırakın yolunun da yolcusunun da sorumluluğunu alsın. Bu sınav onun sınavı, okumak istediği okul onun hayali, gelecek onun geleceği. Siz dinleyin, gerektiğinde gözyaşını silin, bazen dizinizde saçını okşayın, onu manevi olarak güçlendirin ancak  yolunda ki taşları kaldırmayın, bunu kaldıracak manevi güç, cesaret ve inanç noktasında yanında olun

 

Sevgili veliler, rahmetli nenem derdi ki anne olmak ateşten gömlek giymek gibidir. Rabbim bu yolda size doğru olanı yapmayı nasip etsin. İdrakınızı  arttırsın.