Bu yazımı 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk bayramı, tüm dünya çocuklarına armağan edilmesinin 102. Yıldönümü sebebiyle yarının geleceği olan bugün ki çocuklar üzerine yazmak istedim.

 

Bana bir toplumun bilinç ve uygarlık düzeyini anlamak için nelere dikkat edersiniz diye sorsalar ilk bakacağım o toplumun çocuklara ne kadar değer verdiği olur. Çocuklara değer veren toplum akıllı toplumdur. Bir toplumun asıl ruhunu en iyi gösteren şey o toplumda çocuklara nasıl davranıldığıdır. Çünkü ailemizin ve toplumun 20 sene ne düzeyde olacağını bugün ki çocuklar belirleyecektir. 

 

Doğan her çocuk potansiyel bir bilim insanıdır. Meraksız çocuk yoktur. Sağlıklı her çocukta merak duygusu fazladır. İşte biz bu durumda ne kadar iyi bir ebeveyniz, onunla ilgilenip zaman ayırıp merakını mı gideriyoruz yoksa sürekli azarlıyor muyuz? Çocuklara büyük insan gibi davranalım. Kendilerine güvenlerini sağlamak için ilk önce biz onlara güvendiğimizi gösterelim. Her elini attığına cııızzz, ona çarptın, bunu döktün, şunu kırdın dersek çocukların kendilerine olan güvenini yıkmış oluruz. Ebeveynleri ve çevresi tarafından güvenilen çocuk kendine güvenir ve güvenilir bir insan haline gelir, ben yapabilirim duygusu içerisine girer. 

 

Çocukluğunda anne ve babalarının gözünde değer bulamayanlar ömür boyu değerini başkalarının gözlerinde ve sözlerinde ararlar. Lütfen o anne ve babalardan biri olmayın!..

 

“Çocuklarınıza bir yaşam kurmayın; kendi yaşamının mimarı olmasına yardımcı olun.” Her çocuk 3-4 yaşlarında kendine güvenmek ister, bu temel bir ihtiyaçtır. Başarının temelindeki %85 faktör kendine güvenmek ve ben yapabilirim duygusudur. 

 

Hayatta kalma, hayvanların en temel mücadelesidir ama insan anlamlı bir yaşam oluşturan,  bu benim hayatım diyebilme potansiyeline sahip olan ve seçimleriyle değerleriyle yaşayan bir varlıktır.

 

Bunu utanarak yazıyorum ki bizim toplumumuz çocukları insan yerine koyan bir toplum değil. İnsanın değerini gücü ile ölçen insanlar var aramızda, çocukları ve kadınları bedenen güçsüz gördükleri için insan yerine koymayan, varoluşlarını kabullenmeyen insanlar.. 

 

“ İzin verin, çocuğunuz yaşamını tribünlerde seyirci olarak değil, sahada oyuncu olarak geçirsin.” Bir insanın ana vatanı çocukluğudur. Çocukluğunu doya doya yaşamış bir insan, başarılı bir insan olma yolunda önemli bir adım atmıştır. Çocukluğunu tam yaşamamış bir insan ise kolay kolay tam bir insan olamaz. 

 

Çocuklarınızla 7 yaşına kadar oynayın, 15 yaşına kadar onlarla arkadaş olun, 15 yaşından sonra ise istişare edin. (Hz. Ali)

 

ÇOCUKLARA VERİLEBİLECEK EN GÜZEL ŞEY ZAMANDIR

Ailenin çocuğuyla zaman geçirmesi onu daha iyi tanıyıp analiz etmesini sağlar. Aynı zamanda çocuğunda aileyi değerlendirmesini, ailenin kurallarını öğrenmesini ve buna uygun davranışlar geliştirerek ebeveynleri model almasına vesile olur. Önemli olan uzun zaman geçirmek değil, kaliteli ve iletişimi güçlü tutarak geçirilen zamandır.

 

Unutmayın ki şu Dünyada her şeyin en iyisine layık çok özel ve güzel bir çocuk var! O, sizin evinizde yaşıyor. Kıymetini bilin.. Çocuklarınızı terbiye etmeye çalışmayın. Zira onlar size benzeyeceklerdir! Kendinizi terbiye edin.

 

Faydalı Olması Dileğiyle..

Mine YILDIRIM

mineyildirim@akyazihaber.com