Mehmet TAŞTAN
Sık duyar olduk artık…
Ufak bir şeyden nem kapar hale geldik…
Siyasetçiye hakaretler…
Siyasetçilerin birbirine hakaretleri…
Birbirlerini yumruklayan siyasetçiler…
Hastasına hakaret eden doktorlar…
Doktor döven hasta sahipleri…
Öğretmenini yaralayan öğrenciler…
Öğrencisini haddini aşarak döven öğretmenler…
Gazeteciye saldırmak…
Polis’e taş, tokat…
Çocuklara tecavüze yeltenen sapıklar…
Cinnet geçirmek,Sebepsiz yere cana kıymak,
Ve canlara kıymak…
Her gün değişik haberler…
Her gün farklı yorumlar…
Ailelerin kafaları karışık…
Evladın ana babaya saygısı yok…
İnsan, evlat yetiştirmekte iyice zorlanıyor.
Yöneticiler dert küpü…
Bir dokun bin ah işit…
Neler oluyor Allah aşkına!
Nereye doğru gidiyoruz toplum olarak…
Okul önlerinde hapçılar…
Sokaklarda kapkaççılar…
Büyüğe saygı hakeza!
Nedir bu davranış bozuklukları?
Öğretmen öğrencisi ile…
Doktor hastası ile…
Vatandaş yöneteni ile…
Yâda tam tersi!
İnsanlar birbirleri ile konuşamaz halde…
Hayat hayal dedik…
Ölmek doğmakla başlar dedik…
Ölüm var dedik…
Nedir bu üç günlük dünyada paylaşılamayan!
Nedir bu toplumu maneviyattan bu kadar uzaklaştıran!
Biz böyle değildik,bu toplum böyle olmamalı…
Aileler yeniden bir silkelenmeli…
Maneviyattan ne kadar uzaklaşırsak…
Toplumumuz o kadar bozuluyor…
Kendimize gelmeli,birbirimize saygı duymalıyız…
Geçmişte olduğu gibi…
Edep ve tevazuyu elden bırakmadan…
Haftaya görüşmek üzere