Bir insanın vücudunun herhangi bir yerinin yani bir uzvunun eksik olması demek o insanın engelli olması demektir. İnsanın elinde olmadığı halde engelli olması o insanı ister istemez olumsuz yönde etkilemektedir. Özellikle sonradan engelli olan insanları daha da çok etkilemektedir.

                  Toplum hayatında savaşlar, trafik kazaları, doğal afetler ve akraba evlilikleri gibi sebeplerden dolayı insanlar sakat kalmaktadırlar. Ve asıl önemli olan insanlar sakat kaldıkları zaman asıl sorunlarla karşı karşıya kalmaktadır. Çünkü günümüzde etrafımıza baktığımız zaman şehir mobilyaları yani çevre düzenlemelerinin engellilere göre uyarlanmaması, toplu taşıma araçlarının engellilerin binip ineceği şeklide olmaması insan yaşamını daha da zorlaştırmaktadır.

                  Oysa toplum yaşamında ne olursa olsun birtakım problemler varsa şayet bunlara istinaden de bu sorunların çözümü için bir takım etkin tedbirlerin alınması gerekir. Çünkü; toplumu bir bütün olarak düşünmek lazım.  Herkes eşittir, kimse engelinden dolayı kısıtlanamaz. Engelliler eğitim imkânlarından diğer sağlam bireyler gibi yararlanamamaktadır. Çoğu engelli birey engelinden dolayı eğitim imkânından mahrum kalmaktadır.

                   Ülkemizde Devlet İstatistik Enstitüsünün verilerine göre ülke nüfusumuzun % 12.23’nü engelli bireyler teşkil etmektedir. Buda yaklaşık olarak 7,5 milyon insana tekabül etmektedir. Yakın zamanda asrın felaketi olarak değerlendirdiğimiz 17 Ağustos 1999 depreminde birçok vatandaşımız hayatını kaybetmekle beraber birçok insanımızda maalesef sakat kalmıştır. Gelişmiş ülkelerde toplum hayatında bütün insanlar için olduğu gibi engelli bireyler için birçok etkin tedbirler alınmıştır. Bunlar bir nebze olsun engellileri topluma kazandırmaya yetmiştir.

                    Ülkemizde çocuğu engelli olduğu için utanan insanlarımızın olması ile beraber gerekli etkin tedbirler tam olarak alınmadığı için engelli bireyleri topluma kazandırma aşamasında bir takım sıkıntılarla karşı karşıya kalınmaktadır. Hâlbuki örnek olarak; bedensel engelli olan bir bireyin sadece bedenen engelli olması onun normal yani sağlam insanlarla aynı okulu paylaşması aynı sınıfta ders görmesi için herhangi bir sorun teşkil etmemesi gerekmektedir. Özellikle çocuğu sağlam birey olan veliler engelli bireylerin olduğu sınıfta kendi çocuklarının psikolojik olarak sorun etmeleri günümüzde engelli bireyler için birtakım sıkıntılar meydana getirmiştir.

                    Devletin engelli vatandaşlarımız için önemli etkin tedbirlerin alınması ile birlikte engelli bireylerin toplum hayatına girmesi onların hayatını kolaylaştırması için acil çözüm üretmeleri ve biran önce hayata geçirilmesi gerekmektedir. Çünkü Anayasamızın 10. maddesinde devlet önünde herkes eşittir ilkesi dikkate alınarak herkese eşit ölçüde hizmet verilmesi gerekmektedir. Buda çağdaş devlet anlayışı olmanın gereğidir. Hiç kimse engelli olmak istemez. Ama olduysa da devletimizin sunmuş olduğu imkânlardan yararlanması gerekmektedir.
 
                      Sonuç olarak bilmemiz gerekir ki toplum olarak engellilerimize hep birlikte sahip çıkma anlayışı ile ve özellikle unutmamamız gereken bir hususta “Her Sağlam Birey Bir Engelli Adayıdır” sözü ile engelliliğin oluşmaması için gereken ne olursa olsun bütün imkânlar kullanılmalıdır.