"Celalim hakkı için risaletle gönderilen kullarımız hakkında Levh-i Mahfuzda şu kelamımız sebkat etmiş (yazılmış)tır: Onlar elbette muzaffer olacak, önünde olmazsa sonunda yardım onlara olacaktır. Ve elbette bizim askerlerimiz (o peygamberlere yardıma gelecek ve muhakkak onun orduları) onlar gâlip geleceklerdir."

 

İsmail Hakkı Bursevî Hazretleri bu âyetleri şöyle tefsir etmiştir: Allâhü Teâlâ Hazretleri buyuruyor ki: Andolsun ezelde, Levh-i Mahfûz'da şöyle yazdık ki, Rasûl kullarımız mağlup olmaz. Bizim ordularımız; peygamberler ve mü'min askerlerin - bazı yerlerde mağlup oldukları görülse de- dünyada ve âhirette elbette onlar düşmanlarına gâliptir. Çünkü âkıbet onlarındır. Mağlubiyet nâdir olup yok hükmündedir. Mağlubiyet, kumandanın emrine muhalefet etmekten, dünyaya tamah etmekten ve kibirlenmek gibi benzeri ârızî sebeplerdendir. Cenâb-ı Hakk'ın bizzat hükmettiği nusrete, yardıma halel getirmez.

 

Yardım şerefli bir rütbedir, ancak mü'mine lâyıktır. Kâfirin bazan gâlip olması bir istidrac olup sonu rüsvaylıktır.

 

Hülasa, ihlâsa kavuşan mü'minler yardım olunmuşlardır ve gâlipler onlardır. Gâlib ve Azîz olan Mevlâ'ya istinad eden / dayanan muhakkak yardım olunmuştur ve gâliptir, düşmanları mağluptur. Allâh'ın askeri, Allâhü Teâlâ'nın Azîz ve Müntekım isimlerinin sırrına ve Enbiyâ sûresinin "Hayır, hakkı batılın tepesine fırlatırız da beynini parçalar, bir de bakarsın o anda mahvolmuştur..." mealindeki 18. âyetinin sırrına mazhar olanlardır.

 

Allâh'ın askeri, Allâhü Teâlâ'nın dinini yaymak için ve Hakk'a yardım etmek ve hakkı / hakikatı beyan etmek üzere tayin ettiği kimselerdir. Kim onları zelil etmek isterse, çenesi üzere düşer zelil olur.

 

Hadisi Şerifte;

"Ümmetimden bir topluluk düşmanlarına galip gelerek hak üzere savaşmaya devam eder. Hatta onların sonuncusu Mesih, Deccal ile savaşır." buyuruldu.

 

Osmanlı sultanlarının bu tâifenin hatîmesi; sonuncusu olduğunda şüphe yoktur.

İsâ ve Mehdî aleyhimesselam hâtimetü'l-hâtime; sonun sonuncusudur. Kıyâmet koparken İsrâfil Aleyhisselam'ın yeryüzünde kalan kâfir ve fâcirleri yakalayacak sayha-i vâhidesi; sûra üfürmesi ise, hatimetü hâtimeti'l-hâtime; sonun sonuncusunun sonudur. Yani kıyametin vaki olmasıdır. (Ruhu'l-Beyan Tefsirinden)

 

 Kasas suresi 68. ayet-i kerime tefsirinde;

 

و من الملوك الخواقين العثمانية ﻻن دولتهم آخر الدول وتتصل بزمان المهدى المنتظرعلى ماثبث و صح عن اكابرعلماء هذه اﻻمة.

 

Manası: (Allahu Teâla pek çok şeyden bazılarını seçtiği gibi,) meliklerden de Osmanlı Hakanlarını seçti. Zira onların devleti, (İslâm) devletlerinin sonuncusudur… Ve bu ümmetin (zâhir ve bâtın) âlimlerinin büyüklerinden sabit olan sahih bilgilere göre, beklenen Mehdî’nin zamanına bitişir. (Yani Osmanlı'nın sonu, Mehdi döneminin başlangıcı olur.)”

 

Araf suresi 157. ayetin tefsirinde;

Bütün Sultan ve Meliklerin zübdesi Osmanlı padişahlarıdır. Bütün devletlerin zübdesi de Osmanlı devleti'dir. Onların devletinden sonra Mehdi ve İsa aleyhimesselamın zuhuruna kadar bir İslam devleti olmayacaktır. Tarihte Osmanlı devleti gibi bir büyük devlet kurulmamıştır. Devletin kurucusunun isminin Osman olması ve Kur'an'ı bir araya toplayan Osman (r.a) ın ismi ile aynı olması ve Kur'an'ı Kerime sabaha kadar ayakta durarak tazim etmesi, Kur'an'a hizmet için kendisine ve nesline saltanatın verilmesine sebep olmuştur.

 

Rabbim, Kur'an'ın ahkamı ile amil ve Kur'an'a hadim olmamızı nasip eylesin. Âmin.