Şaban Peker'in yazısı şöyle; "

 

KUR'AN'IN MÜREBBİSİ OLMAK

 

Beklenen misafir geldi. Yeni bir heyecanla geldi. Mademki geldi. Onu iyi tanımak gerektir.

 

Her şey bir Ramazan’da, bir pazartesi gününde, bir kadir gecesinde, bir dağın tepesinde hıra mağarasında ve bir insan ile başladı.

 

Kur’an, insanların ruhlarını terbiye etmek, kalplerini imanla, akıllarını ilim ve irfanla kemale erdirmek, onlara hakiki hikmet dersini vermek, beşeriyeti hatalı yollardan çevirmek ve hidayet yolunu göstermek ve hem zihinleri hem de kalpleri arındırmak üzere inzal edilmiştir. Kur'an bir hayat disiplini getiriyor, ona bir “Hesap duygusu” eşlik ediyor, onu bir “Ahiret buluşması” besliyor... Akış oraya.. Rabbin huzuruna…  Sevgili Peygamberimiz Hz. Muhammed (sav), Kur’an’ı okuduğu zaman tefekküre dalar, gözlerine yaşlar dolardı. Sahabeler de öyleydi. Kur’an, onların gözlerinden ve dillerinden gönüllerine akardı. Gönülleri Kur’an’la hüzünlenirlerdi. Kur’an’la coşarlardı. Kur’an’la hemhal olurlardı.

 

Allah (c.c) kitabında; "Bu Kur'an, akıl sâhiplerinin, âyetlerini iyice düşünüp anlamaları ve ders almaları için, sana indirdiğimiz saadet kaynağı bir kitaptır." (Sâd, 38/29).

 

Kur’an’ı öğrenip okumak, anlayıp kavramak, ona göre yaşamak, onu başkalarına anlatmak ve yaymaktır. Bütün bunları yapabilmek için de Kur’an’a sahip çıkıp, onu hayatımızda yaşamamız lazım.

 

Bugün ümmetin sorunu, kitabı öğrenip hatta ezberleyip ama onu yaşamamaktır. Düğünlerimizde, cemiyetlerimizde, cenazelerimizde, programlarımızda her yerde Kur’an okuyoruz ya da dinliyoruz. Ama o Kur’an bizim gündemimizde yok. Dolayısıyla bizde Kur’an’ı bir değişim olmuyor.

 

Sahabenin gündemi vahiy idi. Kur’an’ı okur, anlar ve yaşarlardı. Onları değiştiren Kur’an’dı. Peki bizim gündemimiz…. Ya da bize dayatılan gündemler… Eğer Kur’an’ı anlasa idik, onu yaşardık. Yaşayabilseydik hayatımızda neler değişmezdi ki… Kur’an yaşanıyorsa orucun, namazın, zekâtın, iyiliklerin anlamı vardır. Çekilen sıkıntıların, adaletsizliklerin, haksızlıkların, ahlaksızlığın sebebi, Kur’an ve onun hükümleri yaşanmadığı içindir. Kur’an’ı hayatımıza, evimize, işimize hâkim kılamadığımız içindir.

 

Şeytan ve adamları sahte gündemlerle insanlığın gündemini devamlı surette meşgul ediyor. Biz bu ayda bu sahte gündemlerden uzak kalarak özümüze, Kur’an’ımıza dönmeliyiz. Kitabımızla meşgul olmalıyız. Eğer biz kendi gündemimiz belirleyemezsek bize dayatılan sahte gündemlere mahkûm oluruz.

 

Kur'an bir hayat disiplini getiriyor, ona bir “Hesap duygusu” eşlik ediyor, onu bir “Ahiret buluşması” besliyor... Akış oraya.. Rabbin huzuruna…  Kur’an’la sağlıklı ilişki kuran insanın karakterini de çiziyor.

 

Kitabı şifa, rahmet, hikmet ve öğüt, hidayet rehberi, müjdeci olarak sözlerin en güzeli, bir nur, bir furkan olarak görenler... Onu derin bir huşu içinde dinleyen, üzerinde derin derin düşünen, Kur'an coşkusuyla secdelere kapanan, tefekkür gözyaşlarıyla toprağı ıslatan, Rabbin kendisine sunduğu hikmetleri öğrenmeye çalışanlar... Ona sımsıkı sarılanlar... Gökten salınmış sağlam ipe tutunur gibi tutunanlar... İşte onlar Kur’an’ı anlayanlar ve yaşayanlardır.

 

Rahmet kaynağı Rabbül Alemin'in, nüzul ettiği mesajı, sen Âdemoğlu tenezzül edip de "Rabbim bana ne diyor, ne demek istiyor? diye merak dahi etmezsen hayatın bütün alanlarıyla ilgili hastalıklarına nasıl ve nereden deva bulacaksın?

 

Kur'an gönlümüze ve hayatımıza inmelidir. Vahiy indiği ayı nasıl böyle mübarek kılıyorsa, indiği geceyi bin aydan bir ömürden daha hayırlı nasıl kılıyorsa, Ey Âdemoğlu, ya Kur'an senin gönlüne, hayatına, evine, şehrine ve ülkene inerse senin değerin Allah katında ne olur? Bunu hiç düşündün mü?

 

Mekke’deki inanan insanları dünyanın en güzide, en seçkin insanları olduysa, onları adeta bataklıktan çıkarıp zamanının en mümtaz insanları yaptıysa, bu, Kur’an sayesindedir. Onlar, küfürden imana döndüler ve imanın zirvesini yaşadılar, Kur’an sayesinde. Ya biz! Müslüman olduğumuz halde neden? Neden imanın tadını alamıyoruz. İmanımızda neden zirvelere çıkamıyoruz?

 

Peygamberimiz ve ashabın izini takip ederek Kur'an'dan istifade etmeye çalışacağız. Onlar, Kur’an’ı hayat kılavuzu olarak kabul ettiler. Hayatlarına yön vermek için okudular. Dünya ve ahiret saadetine nail olmanın yolunu Kur'an'dan geçtiğine inandılar. Huzuru onda aradıkları için aradıklarını buldular. Bizlere güzel örnekler bıraktılar.

 

Kur’an mevsimi olan Ramazanı-ı şerifte, öyle bir tilâvet kıvamına nail olmalıyız ki, ondaki şifa ve rahmet gönüllerimizi ihya eylesin. Yuvalarımıza, ailelerimize ve evlâtlarımıza şifa ve rahmet insin. Kur’an’ın ahlâk ve ahkâmını hayatımıza öyle nakşetmeliyiz ki, onun bereketiyle, ümmet-i Muhammed’e şifa ve rahmet yağsın.

 

Özet olarak şunu söylemek gerekir ki Kur’an-ı Kerim, insan için inmiştir. İnsanı dünya ve ahirette mutlu kılacak her şeyi ihtiva eden bir kitaptır. Böyle bir kitabı rehber edinen yanılmaz. Ona sımsıkı sarılan sapıklığa düşmez. Onun gösterdiği yoldan yürüyen şaşırmaz ve onu okuyanın ecri az olmaz.

Zaman her şeye yeniden, en baştan başlama zamanıdır. Allah’ın kelamı ile. Unutun geçmişte yaptıklarınızı. Bu ramazan, o ramazan olsun. Yeniden, yeni bir heyecanla..