İnkârcı kalb iki şekildedir:Biri inkâr-ı hak iledirki dinî inkâr edenlerin hâlidir.Ve biri dahi hakka vesile'yi inkâr iledirki bu inkârcıların zâhiri mü'min ve bâtını kâfirdir.Zira vesile aramak ayetle sabittir. Allah'u Teâlâ buyuruyor:(Ona vesile arayın)Maide 35

Mürşidi Kâmil ,ibadetler, zikirler ve dualar, hakka ulaştıran  vesilelerdir.

 

Muhabbetin, bütün varlıklarda mevcudiyetini inkâr eden hayvandan beter olur. Mesela deve'de bu muhabbet vardır ki "huddî" dedikleri şarkının tesirinde kalarak neşelenerek üç günlük yolu bir günde gider ve hurma ağacı dişisine muhabbet ederde birbirlerine meyl ederler. Ve bazen ip ile ikisi birbirine bağlanarak sakinleşirler. Velakin hakiki muhabbet insana mahsustur. İnsan ne kadar kemâle ersede kalbinde muhabbet ateşi bulunur. Odun yanıp duman ve ateşi kaybolduktan sonra kül altında kalan ateş gibi. Yola yeni girmiş olanların hali ise yeni tutuşan ateş gibi alevli ve dumanlı olurlar.Bundan anlaşılıyor ki insan vücudunda en çok zulmette olan inkârcı kalbtir. Bir evki o eve güneş girmiyorsa hali nice olursa inkârcı kalbte zulmette öyledir. Çünkü kalbin en büyük afeti inkâr sıfatıdır.

İnsan vücudunda en nurlu olan tefekkür edici kalbtir. Burada kalbi mütefekkirden murâd zikredici kalbtir. Zîrâ, tefekkür zikr'den sonradır nitekim Kur'an'da gelir.(Onlar, ayakta dururken, otururken ve yanları üzerine yatarken Allah'ı zikr ederler. Ve göklerin ve yerin yaratılışı üzerine düşünürler.) Ali İmran 191

 

Zikr ile kalbe parlaklık hâsıl olur ve cilalanır. Cenneti, mukaddes ruhları ve melekleri seyr eder. Gayb perdeleri açılır. Ve hakkı ile tefekküre gücü yeter. Önce zikr sonra fikir. Zikri olmayanın fikri isabetli olmaz, hayırlı olmaz. Zikirle, akıl kemâle erer, kalb rahata erer.

Felsefeciler de zikr olmadığı için hedefe ulaşamadılar, yolda kaldılar, zikri inkâr edenlerde felsefecilerin yoluna girdiler. Bundan anlaşıldı ki, zikreden ve tefekkür eden kalb nurludur. Kur'an'da gelir. (Öyle ise siz beni zikr edinki bende sizi zikr edeyim) (Bakara 152) Yânî, zikr kalbin zulmetini giderir. Allah'ın nuru ile nurlanmasına sebep olur. Bu nuraniyetin neticesi, zâtı ilahiyeyi rü'yet ve müşahede'dir.

 

Rabbim, zikirle kalblerimizi nurlandırmayı ve cemâlini görme şerefine ermeyi nasib eylesin. Âmin.